இரயில் பயணத்தில் 

பாடிக்கொண்டே 

கண்தெரியாத ஒருவர்  

பிச்சை கேட்டு வந்தார்;

நான் தூங்குவது போல் 

கண் மூடிக்கொண்டேன்!

ஒரு நடிகர்

இறந்து விடுகிறார்;

எல்லாரும் 

நடிக்கிறார்கள்.

தூக்கம் 

வரவில்லை;

கவிதையை 

எழுப்பிக் 

கொண்டிருக்கிறேன்.

வீட்டிலிருந்து 

அனைவரையும் 

தப்பிக்க வைத்து 

கடற்கரைக்கு 

கொண்டு வந்தேன்;

இப்போது 

கடற்கரை மணலில் 

ஒரு வீடு தயாராகிறது. 

இப்போது இதிலிருந்து 

தப்பித்து 

வீடு செல்ல வேண்டும்.

பௌர்ணமியில் 

மலை சுற்றும்போது 

என்னுடனே 

வருகிறது 

இந்த நிலவு. 

பாவம்,

அதற்கு என்ன 

வேண்டுதலோ!

கண்ணால் பார்ப்பதும் பொய்,

காதால் கேட்பதும் பொய்,

நேரில் சென்று 

சாப்பிட்டு பார்ப்பதே மெய்.

தலையில் இருந்து 

உதிரும் 

கருப்பு முடி-க்காகதான் 

வருத்தமே 

தவிர 

வெள்ளை முடிக்கு 

இல்லை.

நாளை முதல் 

குடிக்கமாட்டேன் 

என்பவனை 

நம்பாதீர்கள். 

நாளை மறுநாள் முதல் 

குடிக்கமாட்டேன் 

என்பவனை 

நம்புங்கள்.

கடவுளிடம் சமீபத்திய வேண்டுதல்:

தேசிய நெடுஞ்சாலையில் 

எதிர் திசையில் 

இரு சக்கர வாகனத்தில்

தலைக்கவசம் அணியாமல்,

செல்போனில் பேசிக்கொண்டே,

வண்டியின் முன் சீட்டில் 

ஒரு சிறுவனை நிறுத்தி,

பின் சீட்டில்

இருவரை அமர்த்தி,

வேகமாக வண்டி ஓட்டி வரும் 

நிறைமாத கர்ப்பிணி யின் 

தைரியம் 

எனக்கு வேண்டும்.

பூத்தொட்டி 

அருகில் 

சண்டைபோட்டு 

கொண்டிருந்தார்கள்;

ஓடி போய் 

தள்ளி வைத்தேன், 

பூத்தொட்டியை.

பல மௌனங்களின் 

பிறப்பிடம் 

ஒரு மௌனம்.

தூங்கும் போது 

அனைவரும் 

புத்தரே.

வரலாறு 

திரும்ப திரும்ப 

நமக்கு 

சொல்வது,

வரலாறு 

திரும்பும்.

முற்றும் என்ற 

முற்றுப்புள்ளியை, 

தொடரும் என்ற 

மூன்று புள்ளியாக 

மாற்றும் போது 

நமக்கு கிடைப்பது 

மேலும் 

இரண்டு புள்ளிகள்.

என்ன கோவமோ

தெரியவில்லை,

இன்று 

உயரத்தில் 

பூத்திருக்கிறது

பூ. 

என்னுடைய 

அனைத்து 

துன்பத்திலும், 

அந்த தருணத்திற்கு 

தகுந்த 

பின்னணி 

இசையையும் 

நானே 

வாசிக்கிறேன்.

நதி போல் 

கரைகளை 

யாராலும் 

கொஞ்ச 

முடியாது.

நூலகம் என்பதை 

மறந்து  

சத்தமாக 

பேசினீர்கள் 

என்றாலும் 

பரவாயில்லை..

'சாரி' 

என்று 

சத்தமாக

கேட்காதீர்கள்.

தள்ளிப் போனது 

தனிமை.

நிலவின் 

வருகை.

எல்லாம் 

ஒரு நாள் மாறும்  

என்ற 

நம்பிக்கை படி 

அந்த 

ஒரு நாளுக்கு 

காத்திருக்கிறேன்;

சொல்ல மறந்துவிட்டேன்,

இறந்து போன 

என் தாத்தாவும்

அப்படி ஒரு நாளுக்கு 

காத்திருந்தார்.

காயப்படுத்தாத 

மென்மையான 

வார்த்தைகளைத்தான் 

கவிதைகளில் 

பயன்படுத்துகிறேன்;

என்னசெய்வது,

கடைசியில் 

திருப்பிவைத்த 

கத்தி போல 

நிற்கிறது 

ஆச்சர்யக்குறி!

நல்ல கவிஞர்,

பைத்தியமாகி விட்டார் 

என்றார்கள்;

அப்படி ஒன்றும் 

பெரிய 

வித்தியாசம் இல்லை.

அண்ணலும் நோக்கினான், 

அவளும் நோக்கினாள்,

அவரவர்கள் மொபைலை;

அங்கு  பிறந்திருக்கவேண்டிய 

ஒரு காதல் 

வேறு இடம் தேடி 

சென்றது.

இந்த கடற்கரை 

அலை 

என் காலை 

தழுவும் 

போதெல்லாம் 

நான் 

தாயாகிறேன்.

அது 

திருமணகோலத்தில் 

அமர்ந்திருக்கும் 

என் மகள்

ஆகிறது.

சிரிப்பும் 

ஒரு வகையான 

எதிரொலி.

ஹா ஹா ஹா..!

வழி 

மாறிய 

பயணமும், 

ஒரு 

பயணம்.

சொல்வதற்கு 

ஒன்றும் இல்லை;

இருந்தாலும் 

ஒன்று சொல்கிறேன்.

ஒன்றும் 

சொல்வதற்கு 

இல்லை.

அமைதியை 

எழுப்பிவிட்டு, 

தூங்கச்செல்கிறது 

சப்தம்.

போட்டோ எடுக்காத 

தருணங்களை 

நினைவில் 

வைத்திருக்கிறேன்.

கோவில் தூணில் 

விபூதி கொட்டுவது 

ஒரு காலத்தில் 

சடங்கானாலும் 

ஆச்சர்யப்படயில்லை. 

அசையாத 

ஊஞ்சலுக்கு 

காற்றின் மீது 

கோவம்.

புரிந்த கவிதைக்கு

ஒரே அர்த்தம்;

புரியாத கவிதைக்கு

பல அர்த்தம்.

நதியில் 

ஆடிவிட்டு, 

கிணற்றில் 

தூங்குகிறது 

நிலவு.

கோவில் வாசலில் 

யார் தலையில் 

இருந்தோ 

உதிர்த்து கிடைக்கிறது 

ஒரு பூ.

அதை 

எல்லோர் தலையிலும் 

பொருத்திப்  

பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

ஒரு நல்ல 

கவிதைக்கு முன்பாக  

பல சுமாரான 

கவிதைகள் எழுதப்படும் 

என்பது ஐதீகம்.

நாம் படிப்பது 

அனைத்தும் 

நல்ல கவிதைகள் 

என்றே நினைப்போம்.

பேசாத 

மலை.

பேசும் 

மழை. 

நிலா 

இப்போதுதான் 

வந்தது,

விடியற்மாலை.

யாரையும்  

வெறுக்காதீர்கள்;

ஒருவேளை 

சொர்க்கத்திலோ 

அல்லது 

நரகத்திலோ 

மீண்டும் 

பார்க்க நேர்தால்...!

ஆலமர 

கருமேகம்;

மழை 

விழுது.

பாசமான 

கவிதைகளில் 

அமர்ந்திருக்கின்றன,

வயதான 

வார்த்தைகள்.

நதியின் 

தியான நிலை, 

குளம்.

தொட்டால் 

தீட்டு 

என்றார்கள்;

முத்தம் 

தந்துவிட்டேன்.

இரவில் 

பெய்யும் 

மழைக்கு 

நான் 

வைத்திருக்கும் 

பெயர் 

'இரழை'

நேராக 

கடலில் 

பெய்கிறது;

சோம்பேறி 

மழை.

ஒரு 

பழைய 

சப்தத்தை 

நினைவுபடுத்தும்

ஒரு 

பழைய கோவில்  

மணியோசை.

கூழாங்கல் 

மலையில் தெரியும் 

பாறையை  

நதிக்கு 

அறிமுகம் செய்து 

வைத்தது;

அவரும் நம்ம 

பங்காளி 

வகையிரா தான்.

நான் 

வாங்குவதில்லை,

சத்தமாக 

விற்பவரிடம்

'பூ'

மிகப் பெரிய

சுடுகாடு

இந்த

பூமி.

எலி பந்தயத்தில் 

இருந்து 

வெளிவர 

வழி சொல்கிறார்கள்;

எலி கூட்டத்தில் 

இருந்து 

எப்படி வெளிவருவது.

ஏரியில் 

இருந்த 

படகை 

குடத்தில் 

ஏற்றிக்கொண்டு 

போனாள்.

'பிறை நிலா'

நான் அதிகம் 

ஒன்றும் 

கேட்கவில்லை;

பூவின் நிழலை 

விட்டுவிட்டு 

பூவை மட்டும் 

பறித்து செல்லுங்கள்.

தனியாக இருப்பது 

ஒரு சுகம்தான்;

எங்கள் ஊர் 

அரசமர 

பிள்ளையார் போல.

என் 

கருப்பு நிற காரை 

துடைக்கும் 

போதெல்லாம்,

என் தாத்தா வளர்த்த  

'நாகு' எருமை

நியாபகத்திற்கு வருகிறது.

எல்லோரும் 

ஒரு சொந்த 

கதை 

வைத்திருக்கிறார்கள்.

கவிதை 

வைத்திருப்பவர்களுக்காக 

காத்து இருக்கிறேன்.

பூமி தோன்றிய 

காலத்தில் இருந்து

மனிதனை 

கண்காணிக்கும்

cctv கேமரா  

'சூரியன் & சந்திரன்'

பல வருடம் 

கழித்து 

சொந்த ஊருக்கு 

போகிறேன்.

எல்லோரும் 

என்னிடம் கேட்டதை 

நான் 

ஊரில் ஓடும் 

ஆற்றிடம் கேட்டேன்,

'என்னங்க ...

இப்படி  இளைச்சிடீங்க'

செல்போன் கையில் 

இருக்கிறது;

பத்து நிமிடம் தாண்டியும் 

அதை பார்க்காமல் 

சாலையை வேடிக்கைப் 

பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறான்;

சைக்கோ வாக இருக்குமோ 

என்று 

தள்ளி நிற்கிறேன்;

தினமும் 

இரவு கொட்டிய 

இருளை 

ஒரு இடம் விடாமல்

துடைத்து எடுக்கிறது 

இந்த 

சூரியன்.

நதியை விட 

கூழாங்கல் 

கூறும் 

நதியின் வரலாறு 

சுவாரஸ்யம்.

நல்லவேளை, 

மேக்கப் போட்டு 

அழகை 

குறைத்தாள்.

கோவில் வாசலில் 

ஒரு காடு 

நின்றுக் கொண்டிருந்தது;

யானை.

கவிதை 

எழுதிக் கொள்ளலாம்;

நாளையும் 

வரத்தானே போகிறது

நிலா.

காரை நிறுத்த 

போகும் நேரம்,

பிடித்த 

பாட்டை போடுபவர்கள் 

எல்லா 

ரேடியோ ஸ்டேஷன்லையும்

வேலை செய்கிறார்கள்.

நான் பாதுகாப்பான 

இடத்தில் 

அமர்ந்திருக்கிறேன்;

பாவம்

இந்த பூமி,

அந்தரத்தில் 

தொங்கிக் கொண்டிருக்கிறது.

இந்த

மூன்று காரணங்களும்

உங்கள் வாழ்க்கையை

பாதிக்காமல் 

பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும்;

அதற்கு 

அந்த

மூன்று காரணங்களை

முதலில் நீங்கள்

கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.

கண்ணால் 

பார்த்தால் தான் 

நம்புவேன் என்றால், 

நீங்கள் 

கடவுளை 

எப்படி 

பார்ப்பீர்கள்.

பட்டம் 

பெற்ற 

காற்று, 

இசை 

ஆகிறது.

தண்டவாளத்தின் நடுவில் 

தேங்கிநிற்கும் தண்ணீரில் 

நிலவைப் பார்க்கிறேன்;

தற்கொலை 

செய்துகொள்ளப் போகிறதோ 

என்றெண்ணி 

சிறிய கல் எடுத்து அதனுள் 

எறிந்துவிட்டு செல்கிறேன்.

யாரோ ஒருவருக்கு 

யாரோ போட்ட போஸ்ட்டை 

யாரோ ஒருவன் 

'லைக்' போடுகிறான்.

தூங்காதபோது 

வரும் கனவிற்கு 

நிஜம் 

என்று பெயர்.

யாருக்கும் 

உண்மை 

பிடிப்பதில்லை;

உண்மை போல  

இருப்பது 

பிடிக்கிறது;

நானும் 

கவிதை போல  

எழுதுகிறேன்.

அவள் கூந்தல் 

சுருள்முடி 

என் கையெழுத்தை 

நியாபகப்படுத்துகிறது.

உங்களுக்கு 

தலைக்கனம் 

என்று 

யார் சொன்னாலும் 

நம்பாதீர்கள்;

உங்கள் 

தலையணை 

சொன்னால் மட்டும் 

நம்புங்கள்.

நானே மறந்தாலும், 

ஆண்டுதோறும் 

மறக்காமல் 

எனக்கு 

பிறந்தநாள் 

வாழ்த்து சொல்லும் 

என் 

பேஃக் ஐடி.

கனவில் இன்று

எல்லாம்  

சதுர வடிவம் 

ஆனது;

சதுரமான பனித்துளி;

சதுரமான நிலா;

சதுரமான பூமி;

சதுரமான மழைத்துளி;

சட்டென்று பதறி 

கண்விழித்தேன்;

நான் பார்த்தது, 

சதுர இட்லி.

இலைகளை 

இரசிக்க 

கற்றுக் கொண்டபின், 

நான் 

பூக்களுக்கு 

காத்திருப்பதில்லை.

ஒரு வட்டத்தில் 

அமர்ந்திருக்கும் 

பல வட்டம்போல்,

ஒரு  இருட்டுக்குள்   

பல  இருட்டுகள்    

ஒளிந்திருக்கின்றன.

கடலிலிருந்து பிரிந்து 

ஒரு ஆறு 

மலை மேல் ஏறுகிறது;

நீர் எழுச்சி-யில் 

குளிக்க 

சென்று கொண்டிருக்கிறேன். 

முழுமையானது

என்ற ஒன்று 

இல்லவேயில்லை;

முற்றுப்பெறாத

ஒன்றுதான் 

முழுமையானது.

அதாவது ...

...

பல புத்தகம் 

படிக்காமல் 

இருந்தாலும், 

பிடித்த

புத்தகத்தை 

திரும்ப திரும்ப 

படிப்பது 

ஒருவகை 

புத்தகநோய்.

இது 

உதவிக்கு 

மறுஉதவி;

ஒரு 

ஆலமர செடி 

முன் நின்று 

அதற்கு  

நிழல் 

தந்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

அறிவின் படி செயல்படுவதா

அல்லது 

உணர்வின் படி செயல்படுவதா 

என்று 

கலங்கி நிற்கும்  

போதெல்லாம்

நான் செல்வது 

'உணவின்' வழியில். 

அளவில் சிறிய

எழுதுகோலை 

பார்த்தேன்;

'ஹைக்கூ'

எழுதுவதற்கு 

என்றார் 

கடைக்காரர்.

மழையை 

எல்லோரும் 

ரசிக்கிறோம்;

எப்படியும் 

நின்றுவிடும் 

என்கிற 

நம்பிக்கையில்.

கடலை கிழிக்கும் 

இந்த 

திமிங்கலம்;

மீண்டும் 

தைக்கும் 

தாவி தாவி குதிக்கும்

இந்த  

மீன்கள்.

சிரிக்க தெரிந்தவரிடம் 

நட்பு கொள்ளும்போது, 

நமக்கு கிடைப்பது 

இரண்டு 

நண்பர்கள்.

பாட்டு 

ஆரம்பிக்கும் இடம் 

ஒன்றுதான்;

ஆனால் 

முடியும் இடத்தை 

கேட்பவன் 

தீர்மானிக்கின்றான்.

காதல் 

என்று சொல்லும்போது 

உதடுகள் 

ஒட்டுவதில்லை;

காமம் 

என்று சொல்லும்போது 

உதடுகள் 

ஒட்டும்.

அவன் 

முள் செடியைத்தான் 

விற்கிறான்;

நான் 

ரோஜா செடியை 

வாங்கினேன்.

வார்த்தைகள் 

இல்லாதது 

'மௌனம்'

என்றால் 

எதற்கு 

அந்த 

வார்த்தை 

மட்டும்.

மூன்று நிறம் 

தெளிவாகவும் 

ஒரு நிறம் 

மங்களாகவும் 

இருக்கிறது;

வயதான 

வானவில்.

கடலை 

குளிப்பாட்டும் 

மழை.

நுரையானது 

அலை.

வண்ணத்துப்பூச்சி 

பற்றிய கவிதையில்

வர்ணம் பூசிக்கொண்டு

அமர்ந்திருக்கின்றன 

வார்த்தைகள்.

வீட்டு வாசலில் 

பூசணிக்கு பதில் 

புத்தகத்தைக் 

கட்டுங்கள்.

தலையில் நன்றாக 

"நச்" என்று 

இடிக்கட்டும்.

மழையின் 

முதல் துளி-க்கு 

கிடைக்கும் 

ஆரவாரம்,

பாவப்பட்ட 

கடைசி துளி-க்கு 

கிடைப்பதே இல்லை.

14 நாட்கள் 

தனிமைப் படுத்தப்பட்டு 

திருப்பி வந்த 

60 வயது பெண்மணி 

சொன்னது,

"என் வாழ்க்கையில் 

இரண்டு வாரம்  

சமையலுக்கு 

விடுமுறை கொடுத்த 

கொரோனா-விற்கு 

நன்றி"

இந்த உலகில்

பழங்குடி 

சமுதாயத்தைக் 

கண்டு பிடிப்பது 

சுலபம்.

அவர்களின் கதையில் 

அல்லது 

பாடலில்,

ஏழு மலை தாண்டி ..

அல்லது 

ஏழு கடல் தாண்டி ..

என்ற ஒரு வரி 

நிச்சயம் இருக்கும்.

நான் திண்ணையில் 

அமர்ந்திருக்கிறேன்;

திண்ணையும் 

அமர்ந்திருக்கிறது.

அந்தமான் 

பழங்குடி மக்களை 

பார்க்க சென்றேன்;

அவர்கள் 

என்னை எப்படி 

பார்த்தார்கள் என்று 

தெரியாது.

வெளிச்சமான 

இருட்டு,

பகல்.

நான் 

பேசாத 

வார்த்தைகள்,

நான் 

படிக்காத 

புத்தகத்தில் 

அமர்ந்திருக்கின்றன. 

வசிக்கும் தெருவில் 

பிறப்பு, கல்யாணம், இறப்பு 

என்ற மூன்றையும் 

ஒரே நாளில் பார்க்கிறார்;

இரண்டு நிகழ்வை 

முகநூலிலும் 

திருமண நிகழ்வில் 

எடுத்த செல்பியை 

இன்ஸ்டா-விலும் 

பதிவு செய்கிறார் 

இன்றைய 

புத்தர்.

இக்கரைக்கு 

அக்கரை பச்சை 

என்கிறார்கள்.

இப்போது பச்சை 

எங்கேயும் இல்லை.

சொல்ல மறந்துவிட்டேன் 

கரையும் இல்லை.

இந்த துக்கத்தில் 

என் காதலி 

என்னுடன் இல்லாதது 

வருத்தம்தான்.

அதை விட வருத்தம் 

எனக்கு காதலியே 

இல்லை என்பது.

எல்லா இடத்திலும் 

கேமரா;

அப்பாடா 

என்கிற 

சுதந்திர உணர்வு.

சிற்பங்களைப் பற்றிய 

கவிதையில், 

செதுக்கப்படுவது 

வார்த்தைகள்.

மலையின் 

இரகசியங்களை, 

மழைப் போல் 

யாரும் 

தொடுவதேயில்லை.

மரத்தின்  

மௌன விரதம்,

இலையுதிர் காலம்.

ஒருவர் 

வீட்டு வேலை 

செய்கிறார்;

ஒருவர் 

வீட்டிலிருந்து 

வேலை 

செய்கிறார்;

அவ்வளவு 

வித்தியாசம்.

இன்று 

என்பது,

நேற்றைய நாளை 

அல்லது 

நாளைய நேற்று.

கோவமான 

தண்ணீர்,

வெந்நீர்.

முதன் முதலாக 

மயிலைப் பார்த்த 

குழந்தை சொன்னது, 

'மேக்கப் கொஞ்சம் 

அதிகம்ல'

சின்ன சின்ன 

ஆசை;

நான் சுவாசிக்க 

ஆக்சிஜன் கொடுத்த 

ஒரு மரத்தையாவது 

என் வாழ்நாளில் 

கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.

ஆலமரத்திற்கும், 

அபார்ட்மெண்ட் 

தொட்டி செடிக்கும் 

தூது 

இந்த வண்ணத்துப்பூச்சி.

மழையும் 

பெய்கிறது,

வெயிலும் 

இருக்கிறது

'அர்த்தநாரீஸ்வர நாள்'

சுதந்திரம் 

பற்றிய 

மரபுக் கவிதையில் 

கைதிகளாய்

'அணி'வகுத்து 

நின்றன

வார்த்தைகள்.

சூரிய கிரகணம்

காரணமாக 

எல்லா பெரிய கோயில்

நடையும் சாத்தப்படுகிறது;

முச்சந்தியில் சூரியனின் சுரீர்

ஒளி படுகிறது;

பிள்ளையார் 

கோபமாக பார்க்கிறார்;

நான் பார்த்தும் பார்க்காத மாதிரி

கடந்து செல்கிறேன்!

ஆயிரங்கால் மண்டபத்தில் 

நின்று கொண்டிருக்கிறேன்;

இப்போது 

ஆயிரத்து இரண்டு 

கால்கள்.

'காடு' 

குறைந்துக் கொண்டே 

வந்து 

'க' என்றானது.

மழையைப் பார்க்கிறது;

மழையில் நனைகிறது;

ஆனால் 

உணர்வதே இல்லை 

'எருமை மாடு,

எருமை மாடு' .

முகநூல் நண்பரை 

நேரில் சந்தித்தேன்;

"லைக்" என்று 

சொல்லிவிட்டு 

போனார்.

வானொலியில் 

ஒலித்த அந்த பாடல் 

சுமாராகத்தான் 

இருந்தது;

ஆனால் 

அந்த பாடலை 

விரும்பிக்  கேட்ட 

நேயர்களின் 

ஊர் பெயர்கள் 

அவ்வளவு அழகு.

பத்து வார்த்தை 

கோர்வையாக கொடுத்தால் 

என்ன 

குறைந்தா போய்விடுவாய் 

என்றேன்;

பதிலேதும் சொல்லாமல் 

எல்லா வார்த்தையையும் 

வைத்துக்கொண்டு 

அலமாரியில் அமர்ந்திருக்கிறது 

அகராதி.

எதையாவது பிடித்துக்கொள்ளுங்கள் 

என்கிறார்கள்;

எதையும் பிடிக்கக்கூடாது 

என்பதை 

பிடித்துக் கொள்கிறேன்.

நான் சிக்னலில் 

நிற்பதா வேண்டாமா 

என்பதை 

எனக்கு பின்னால் 

வருபவனின் வேகம் 

தீர்மானிக்கிறது.

குறைந்தது 10 நபர்களுக்கு 

பார்வேர்ட் செய்யவேண்டும்;

இல்லையென்றால்

தினமும் 

உங்கள் கைபேசிக்கு  

ஒரு கவிதை 

அனுப்பி வைக்கப்படும்.

வீட்டு மரக்கதவில் 

ஒரு பட்டாம்பூச்சி 

அமர்ந்திருந்ததைப் 

பார்த்தேன்;

கதவுக்கு முன் 

மரமாக இருந்தபோது 

என்ன கதையோ 

இவைகளுக்குள்

என்று,

பட்டாம்பூச்சி நகரும்வரை 

கதவை திறக்காமல்

அங்கேயே 

அமர்ந்திருக்கிறேன்.

மழைக் காலத்தில் 

எழுதப்படும் 

கவிதை, 

நதி.

இரவில்

குளத்தில் மிதக்கிறது, 

நிலா 

எடுத்துக்கொண்ட 

செல்பி.

ஆண்டு - 2500

ஏலியன்கள்,

மனிதர்களை 

மனிதனாகப் 

பார்க்காமல் 

ஸ்மார்ட் குரங்காகவே

பார்ப்பதை 

எதிர்த்து போராடவேண்டும் 

தோழர்களே.

மரத்தின் 

நிழலில் நின்றேன்.

அந்த மரம் ஏன் 

நிற்கிறது என்று 

நான் 

கேட்கவேயில்லை.

மறுபிறப்பு பற்றிய 

திருக்குறள் படிக்கும்போது 

தோன்றுவது,

"நான் எத்தனை 

ஜென்மமாக 

இந்த குறளை 

படித்துக் கொண்டு

இருக்கிறேன்"

பழைய 

ஞாபகங்களை 

மறந்துவிட்டேன்.

இப்போது 

இந்த 

பாடல்களை 

மறக்கவேண்டும்.

கோபுரத்தின் 

கண்ணாடி, 

கோவில் 

குளம்.

வயதுக்கு 

வந்த 

தமிழ் 

வார்த்தை 

'காதல்' 

சரியாக 

பௌர்ணமிக்கு 

முந்தைய தினத்தில் 

'இன்று பௌர்ணமியா?'

என்று கேட்டால், 

நீங்களும் 

என் நண்பரே. 

இந்த உடலோடு 

எனக்கு 

ஒரு பிரச்சினை;

யாராவது 

என் பெயரை 

அழைத்தால், 

இது 

திரும்பிப் பார்க்கிறது. 

கடவுள் 

மனிதனுக்கு 

செய்யும் 

நீர் அபிஷேகம்,

மழை.

கனவில் தூங்கும் போது,

அது கனவு இல்லை;

அது நிஜம்.

கேள்விக்கு 

விடை,

சில நேரங்களில்

இன்னொரு 

கேள்வி.

அவர்கள் 

இறந்து விடுகிறார்கள்;

அவர்களை நினைத்து 

நாம் தான் 

செத்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

என் 

அனுமதி இல்லாமலே 

என் 

மடியில் அமர்ந்திருக்கிறது 

என் 

தொப்பை!

புத்தர் இப்போது 

பிறந்தால் 

சித்தார்த்தனாகவே

இருந்துவிடுவார்;

அனைத்து 

போதி மரமும் 

வெட்டப்பட்டுவிட்டது.

அடுத்த வருடம் முதல் 

வானவில் பார்த்தால்

18%  ஜிஎஸ்டி என்று 

அரசு அறிவித்ததும்,

பலபேர் முதல்முறையாக 

தேடித்தேடி  

வானவில் பார்க்கிறார்கள்.

வாயின் கட்டுப்பாடு அல்ல

மௌனம்;

காதின் கட்டுப்பாடு;

முதல்முறை

புத்தகத்தை 

முடிக்கவேண்டும் 

என்று படித்தேன்; 

மறுமுறை

அதே புத்தகத்தை

படித்து 

முடிக்கவேண்டும்.

ஒருவர் அவரை இறைத்தூதர்

என்கிறார்;

ஒருவர் இறைவனின் அவதாரம் 

என்கிறார்;

பலர் ஆராதனை எல்லாம் 

செய்கிறார்கள்;

ஆனால், 

ஒரு குழந்தை 

"bad touch" என்கிறது.

கோபத்தை 

கோபமாக மட்டும் 

வெளிக்காட்ட 

தெரிந்தவர்கள் 

முட்டாள்கள்.

பள்ளிக்கூடம் முடித்து 

கல்லூரி சென்று 

பட்டம் வாங்கியபின்,

படிப்பு 

ஆரம்பமாகிறது.

 மூளை

தனக்குத்தானே 

பெயர் 

வைத்துக்கொண்டது

"மூளை"

காதல் என்கிற உணர்வை 

சொற்களுக்குள் அடக்கி 

கவிதை எழுதுவது 

என்பது,

'டைகர்' க்கும் &

'டைகர் பிஸ்கட்' க்கும் 

போடும் முடிச்சி.

சுதந்திரம் என்பது, 

நாக்கு சம்பந்தப்பட்டது அல்ல;

மூக்கு சம்பந்தப்பட்டது.

அதாவது பேசுவது அல்ல 

சுதந்திரம்;

"சுவாசிப்பது!"  

கைப்பேசியை  

என்ன செய்தும் 

பலனில்லை;

சார்ஜ்-ஜில்

போடுவதற்கு 

முன்பு வரை கூட 

நன்றாகத்தான் 

இருந்தது. 

யோசித்து பார்த்தால், 

இன்று காலை 

அது 

என் முகத்தில்தான் 

விழித்தது.

எல்லோரும் கோலத்தின் அழகை 

இரசித்துக் கொண்டிருக்கையில்,

கோலத்தில் சிறைப்பட்டிருக்கும்

புள்ளிகள் 

என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தன!

அகத்தின் 

அழகு 

முகநூலில் 

தெரியாது!

நதியின் தாகம் 

தீர்ந்துபோகிறது,

நிலவின் நிழல் 

நதியில் விழும்போது!

கணினிக்கு புரிந்தது 

புத்தர் 

அல்லது 

ஆதிசங்கரர்

மட்டும்தான்.

அதாவது 

பூஜ்யம் 

அல்லது 

ஒன்று :-)

நான் ரொம்ப பிஸி;

அப்படிதான் ஒருநாள் 

என் தாத்தாவின் 

கொள்ளு தாத்தாவிற்கு 

ஒரு பெயர் வைத்தேன்.

நானே ஒரு நாளை தேர்வுசெய்து 

அனைவருக்கும் கேக் கொடுத்து 

அவருக்கு பிறந்தநாள் 

கொண்டாடினேன்;

இப்போதுகூட அவருக்கு 

ஒரு தேதி முடிவுசெய்து 

திதி கொடுக்க ஒரு அய்யரை 

பார்க்க சென்றுக்கொண்டு இருக்கிறேன்.

நான் ரொம்ப பிஸி!

இரயில் பயணத்தில் 

நம் கூடவே 

ஓடிவந்த மரங்கள் 

எப்போது 

அங்கேயே நிற்கிறதோ,

அப்போது நாம் 

ஓட ஆரம்பிக்கிறோம்.

'சாமி பூ' என்று

அர்ச்சகர் என்னிடம் தர 

அம்மனிடம் கொடுங்கள் என்று 

அவளை நோக்கி 

கை காட்டினேன்.

என்னால் எவ்வளவு முடியுமோ

அவ்வளவு பார்த்துக் கொள்கிறேன்;

என்னை நம்பி இரு. 

இல்லையென்றால், மயிரே போனது 

என்று நான் திரும்பிகூட 

பார்க்காமல் சென்றுவிடுவேன் 

என்று கோவமாக சொல்லிவிட்டேன்.

(இன்று காலை எனக்கும் & என் தலைமுடிக்கும் 
நடந்த உரையாடல் இது)

எல்லா 'பாஸ்வேர்டு'-யும்

வைத்தாகிவிட்டது;

அடுத்த 'பாஸ்வேர்ட்'-க்கு 

அவசரமாக யாரையாவது 

காதலித்தாகவேண்டும்!

எனக்கு பிடித்தவை

இரண்டு.

ஒன்று இரண்டாவது.

இரண்டு ஒன்றாவது.

மல்லிகை பூவை பார்க்கும்போது

எனக்கு இரண்டு பிரச்சினைகள்:

அதற்கு அதன் பெயர்

'மல்லிகை' என்று தெரியாது.

இரண்டாவது அதன் வாசம்

கூட அதற்கு தெரியாது.

உன்னிடம் சொல்லாமலே 

நான் "பிரேக் அப்"

செய்துவிட்டேன்; 

எப்படி 

உன்னிடம் சொல்லாமலே 

உன்னைக் காதலித்தேனோ 

அப்படி.

என் இறுதி ஊர்வலத்திற்கு 

வந்தவர்கள் 

பத்திரமாக வீடு போய் 

சேரவேண்டும் 

என்பதே என் 

"இறுதி ஆசை"

புத்தகம் வாங்கியவுடன்

பெயருக்கு பதில்,

போன் நம்பர் எழுதுகிறான் 

21-ஆம் நூற்றாண்டு மனிதன்.

நிலா, நதி, தென்றல்,

தமிழ், காதல், மலர் - இதனைத்

தவிர்த்து எழுதுவது 

 'ஆர்கானிக்' கவிதை!

பழக்கதோஷம்

நிலவில் குடியேறி 

300 வருடம் ஆகிறது.

பூமியை காட்டி 

"பூமி சோறு" என்று 

குழந்தைகளுக்கு சொல்லாமல் 

இன்னும் "நிலா சோறு" என்றே 

சொல்கிறார்கள்.

ஒரு பெண்

ஆண் செய்யும்

அனைத்தும் செய்து

மீண்டும் பெண்

ஆகிறாள்!

பத்து வருடங்களுக்கு பிறகு

நான் காதலித்த

பெண்ணை கண்டேன்;

அவள் கண்டு கொள்ளவே

இல்லை;

பத்து வருடங்களுக்கு முன்பும்

அவள் அப்படித்தான்!

கொரோனா

பல சொந்தங்கள்

இப்போது,

'தூரத்து' சொந்தங்கள்.

கவிதைகள் 

காதல் 

கொள்ளும்போது 

சொற்கள் 

புரண்டு படுத்தன!

நான் நலமாகத்தான் 

இருக்கிறேன்;

என் நிழலுக்கு 

'கொரோனா' 

கோவில் கோபுரம் 

நகர்ந்து வந்தால்

அதற்கு  

"தேர்"

என்று பெயர்!