சிரிக்க தெரிந்தவரிடம் 

நட்பு கொள்ளும்போது, 

நமக்கு கிடைப்பது 

இரண்டு 

நண்பர்கள்.

பாட்டு 

ஆரம்பிக்கும் இடம் 

ஒன்றுதான்;

ஆனால் 

முடியும் இடத்தை 

கேட்பவன் 

தீர்மானிக்கின்றான்.

காதல் 

என்று சொல்லும்போது 

உதடுகள் 

ஒட்டுவதில்லை;

காமம் 

என்று சொல்லும்போது 

உதடுகள் 

ஒட்டும்.

அவன் 

முள் செடியைத்தான் 

விற்கிறான்;

நான் 

ரோஜா செடியை 

வாங்கினேன்.

வார்த்தைகள் 

இல்லாதது 

'மௌனம்'

என்றால் 

எதற்கு 

அந்த 

வார்த்தை 

மட்டும்.

மூன்று நிறம் 

தெளிவாகவும் 

ஒரு நிறம் 

மங்களாகவும் 

இருக்கிறது;

வயதான 

வானவில்.

கடலை 

குளிப்பாட்டும் 

மழை.

நுரையானது 

அலை.

வண்ணத்துப்பூச்சி 

பற்றிய கவிதையில்

வர்ணம் பூசிக்கொண்டு

அமர்ந்திருக்கின்றன 

வார்த்தைகள்.

வீட்டு வாசலில் 

பூசணிக்கு பதில் 

புத்தகத்தைக் 

கட்டுங்கள்.

தலையில் நன்றாக 

"நச்" என்று 

இடிக்கட்டும்.

மழையின் 

முதல் துளி-க்கு 

கிடைக்கும் 

ஆரவாரம்,

பாவப்பட்ட 

கடைசி துளி-க்கு 

கிடைப்பதே இல்லை.

14 நாட்கள் 

தனிமைப் படுத்தப்பட்டு 

திருப்பி வந்த 

60 வயது பெண்மணி 

சொன்னது,

"என் வாழ்க்கையில் 

இரண்டு வாரம்  

சமையலுக்கு 

விடுமுறை கொடுத்த 

கொரோனா-விற்கு 

நன்றி"

இந்த உலகில்

பழங்குடி 

சமுதாயத்தைக் 

கண்டு பிடிப்பது 

சுலபம்.

அவர்களின் கதையில் 

அல்லது 

பாடலில்,

ஏழு மலை தாண்டி ..

அல்லது 

ஏழு கடல் தாண்டி ..

என்ற ஒரு வரி 

நிச்சயம் இருக்கும்.

நான் திண்ணையில் 

அமர்ந்திருக்கிறேன்;

திண்ணையும் 

அமர்ந்திருக்கிறது.

அந்தமான் 

பழங்குடி மக்களை 

பார்க்க சென்றேன்;

அவர்கள் 

என்னை எப்படி 

பார்த்தார்கள் என்று 

தெரியாது.